Tuesday, October 13, 2015
Sunday, July 5, 2015
आदरांजली
आदरांजली
गेलास निघून तु ठेवून आठवांचा सागर
माय (तुमची) आक्रंदते बाबा, दु:ख झाले अपार!
आस वेडीच राहिली, उरला दैवाचा कैवार
येईल कोणी "अवधूत" अन् करेल प्राण पुरस्कार!
असे कुठे घडते का, नकळे पुण्याईचे सार
वाटले होते आहे, बळ कुंकवाचे थोर!
नाहीच उमगली नियतीची चाल अन् घाव
पहाडाची छाती तुमची, पडला तिथेच वार!
राहिलो मागे आम्ही, गेलात निघून पैल-पार
दिसाल तरी कधीतरी, आईच्या डोळ्यांचा नलगे थांग!
हिमांशु डबीर
६-जुलै-२०१५
अभिजीत मित्रा, तुझ्या वडिलांना हि माझी आदरांजली!
गेलास निघून तु ठेवून आठवांचा सागर
माय (तुमची) आक्रंदते बाबा, दु:ख झाले अपार!
आस वेडीच राहिली, उरला दैवाचा कैवार
येईल कोणी "अवधूत" अन् करेल प्राण पुरस्कार!
असे कुठे घडते का, नकळे पुण्याईचे सार
वाटले होते आहे, बळ कुंकवाचे थोर!
नाहीच उमगली नियतीची चाल अन् घाव
पहाडाची छाती तुमची, पडला तिथेच वार!
राहिलो मागे आम्ही, गेलात निघून पैल-पार
दिसाल तरी कधीतरी, आईच्या डोळ्यांचा नलगे थांग!
हिमांशु डबीर
६-जुलै-२०१५
अभिजीत मित्रा, तुझ्या वडिलांना हि माझी आदरांजली!
Thursday, January 1, 2015
शांत झोपेत अचानक्
शांत झोपेत अचानक् जाग आली होती,
सर पावसाची कोसळत होती!
चिंब अंगांग, चिंब आसमंत,
चिंब सृष्टी चिंब न्हाली होती,
पाणी वाढताना उमगले, पातळी दारांत आली होती!
शांत झोपेत अचानक् जाग आली होती
घाबरा मी हिला म्हणालो,
अगं पाणी घरांत घुसले,
थैमान घालतो पाउस, ती धावली...
काही आणायाला, मी ही धावलो,
सापडेना काहि... आता...
मंत्र सूर्य म्हणू...
शांत झोपेत अचानक् जाग आली होती...
धांडोळा मग मंत्रांचा,
सपाटा उच्चारवांचा, कुठला मंत्र, यंत्र कुठले,
शांत स्त्ब्ध
अंतरंग
सारे
,
पाणी घरात त्यात तरंगे संसार!
हि शोधते काहि.. अजूनहि...
चिडून, रडून, भांडून, थकून...
शांत झोपेत अचानक् जाग आली होती...
स्वप्नच होते सारे, तरी पाणी आले होते,
चिंब पावसाने तरी सारे कुठे भिजले होते!
असेच व्हायला नको होते,
स्वप्नातल्या पावसाने.. खरे खरेच
भिजवायला हवे होते!
शांत झोपेत अचानक् जाग आली होती...
हिमांशु डबीर
वेडंच होते ना ते...!
वेडंच होते ना ते...! कि होते प्रेम आपुले!
तो अर्ध-उध्वस्त कट्टा,
तो फेसाळणारा सोडा,
तो मोरपंख, ढापलेला,
तो सुगंधी एकांत, तुझ्यापासून चोरलेला!
वेडंच होते ना ते...! कि होते प्रेम आपुले!
वेडंच होते ना ते...! कि होते प्रेम आपुले!
ते बेधुंद वारे,
ते मनसोक्त फिरणे,
ती मौनातली भांडणे,
ते लडिवाळ स्पर्श, कधी नकळत तर कधी मुद्दामलेले!
वेडंच होते ना ते...! कि होते प्रेम आपुले!
शब्दांमधून उमलणारी तू आजही
जुन्या कवितांतूनही
भेटत
राहतेस,
मोरपिसांतून झळाळणारी तू आजही
कृष्ण-सावळ्या मेघांतूही पाझरत राहतेस!
मनगाभा-यात दरवळणारी तू आजही
सोनचाफ्यातून उमलत राहतेस!
वेडंच होते ना ते...! कि होते प्रेम आपुले!
वेडंच होते ना ते...! कि होते प्रेम आपुले!
हिमांशु डबीर
Subscribe to:
Posts (Atom)